Artykuł o kolekcjonerstwie

koperta

Napisałem ten artykuł w związku z naborem do kadry serwisu weszlo.com
Niestety raczej przepadł wśród wielu kandydatur ale może tutaj kogokolwiek zainteresuje więc wrzucam bo być może dla kogoś będzie ciekawy albo okaże się inspiracją. Walory literackie znikome ale chociaż coś w "branży".

Kolekcjonerzy piłkarskich biletów - na tropie łowców śmieci.

Bilet na mecz – kupując go w kasie zapewne nikt z nas nie ma pojęcia, że ten kawałek kolorowego papieru z nadrukowanymi informacjami dla nielicznych jest życiową pasją , za która skłonni są oddawać swoje pensje, a niekiedy i znacznie więcej.
Gdy kiedykolwiek zdarzyło się wam zobaczyć faceta przeszukującego pełne śmieci pomeczowe trybuny lub zaczepiającego ludzi w czasie przerwy z prośbą o oddanie swojego wykorzystanego biletu to zapewne wzięliście go za pospolitego menela zbierającego makulaturę. Jednak to kolekcjoner – człowiek zwariowany na punkcie kawałków papieru, które dla przeciętnego kibica nie mają żadnej wartości, a dla niego są cenną pamiątką.
Zbiera wielu, kolekcjonują nieliczni
Wejściówki kibica trafiają po meczu zazwyczaj do pobliskiego kubła, a w najgorszym wypadku gdy ma on skłonność do chomikowania wszelakich papierków w ciuchach, padają ofiarą wirującej pralki.
Zawsze istnieje grupa ludzi sentymentalnych, którzy na pamiątkę z widowiska, wyciągają bilet z kieszeni i wciskają go na dno szuflady we własnym biurku czy też w rozmaite pudełka, gdzie żółkną one pokryte kurzem.
Istnieją jeszcze inni stanowiący trzecią najmniej liczną grupę „świrów”, którzy traktują bilety w sposób hobbystyczny, traktując je jako żywe relikwie z najważniejszych spotkań, które zapisały się w historii futbolu chociaż większości z nich nie byli w stanie zobaczyć na własne oczy, a czasem nawet w telewizji.
Trudno ich najbliższym znaleźć zrozumienie dla starych facetów, a zarazem „dużych dzieci” gotowych oddać swoją pensję za brakujący w kolekcji unikatowy „ticket”. Bilety piłkarskie z pierwszego czempionatu globu w Urugwaju na serwisach transakcyjnych osiągały zawrotne ceny by zatrzymać się przy sumie ponad dwóch tysięcy euro za jeden obdarty kawałek pożółkłego papieru. Wśród kolekcjonerów ponowie podniosło się ciśnienie tętnicze gdy jeden z renomowanych domów aukcyjnych w Londynie oznajmił przed kilkoma laty, że wkrótce dojdzie do licytacji biletu piłkarskiego z pierwszego oficjalnego meczu piłki nożnej z udziałem co oczywiste najstarszego klubu globu Sheffield F.C. Dom aukcyjny nie ujawnił danych zwycięzcy licytacji jednak żony kolekcjonerów-wariatów zapewne z dużo większą częstotliwością i nerwowością przeglądały bankowe wyciągi.
Podczas cyklicznych giełd kolekcjonerskich, które odbywają się w największych polskich i zagranicznych miastach jako „zapalony” kolekcjoner od najmłodszych lat, miałem okazję poznać sędziwego ów jegomościa, który oznajmił mi, że właśnie uciekł z krakowskiego szpitala (giełda odbywała się w budynku krakowskiej Nafty) tuż przed operacją bajpasów aby móc znaleźć się na naszym spotkaniu, które odwiedza od dziesiątek lat. Informacją ta dała mi do zrozumienia, że zawsze może być gorzej i nerwowe wyczekiwanie listonosza niosącego kolejne listy z biletami do moich albumów nie jest najgorszym objawem zwariowania biletowych hobbystów.
Sposoby na zdobywanie nowych „wejściówek” są niezliczone. Wspomniane „grzebanie w śmieciach” czy „żebranie” u napotkanych na trybunach ludzi to najbardziej znane. Pewien znany mi niemiecki kolekcjoner-handlarz podczas tegorocznego Pucharu Azji na każdy mecz zabierał ze sobą tekturowy karton z napisem aby przekazywać mu niepotrzebne bilety niczym kościelny żebrak stawał za nim i oczekiwał na reakcje. Efekt ? Wrócił do domu z kilkoma tysiącami biletów ze wszystkich spotkań mistrzostw Azji.
Najlepsi kolekcjonerzy „wejściówek” będący już w sędziwym wieku, a siedzący w tym „fachu” od lat potrafią wypełnić szczelnie swoje piwnice albumami, w których kryje się historia światowej piłki pod postacią pamiątkowych biletów aby móc je oglądać i wspominać, a także wystawiać w muzeach na wszelakich wystawach pamiątek sportowych.
Na tropie człowieka, który w swoim garażu ma historię światowej piłki

Takim właśnie co prawda nie do końca jeszcze sędziwym hobbistą jest mój dobry francuski znajomy Pascal, który kilka miesięcy temu trafił ze swoją kolekcją na tapetę „France Football”. Na pytanie o swoje kolekcjonerskie wydatki odpowiada szybko. Teraz ? Około 100 euro miesięcznie ale w przeszłości bywało i więcej. Opowiada, że wszystko zaczęło się w 36 lat temu od finałowego meczu Pucharu Mistrzów pomiędzy Bayernem Monachium i francuskim St. Etienne. Na początku zbierałem nalepki Panini, później proporce aż w końcu zacząłem bilety, które nie były potrzebne większości osób, a mi wydawały się fajną pamiątką. Później poznałem kolekcjonerów z Belgii. Belgowie to szaleni ludzie, zbierają dosłownie wszystko co się da. Tak to się toczy aż do dziś. Francuz w ciągu 36 lat zdobył do kolekcji bilety z ponad 30 tysięcy różnych meczy. Jak przyznaje kiedyś zbierał bilety ze wszystkich ważniejszych pojedynków, a dziś skupia się na wejściówkach reprezentacji Francji i ukochanym Bordeaux. Kiedyś było o to łatwiej przerywa optymistyczny ton rozmowy. Dociekam więc dalej i Pascal przypomina mi, że kiedyś był półprofesjonalnym piłkarzem i bilety zdobywał przy okazji swoich własnych boiskowych wystepów. Aktualnie o brakujące bilety coraz trudniej bo przeglądając „searchlist” miłego Francuza odkrywam, że najmłodszy bilet, którego poszukuje ma bagatela… kilkadziesiąt lat.

Zaciekawiony kolekcją Pascala dopytuje dalej. Na pytanie gdzie przetrzymuje swoje suweniry skromnie odpowiada, że wystarczy mu niewielkie 20 metrowe pomieszczenie. Reszta jest na stadionie oraz na wystawie za co dostaje niewielkie sumy. Jak sam mówi czasami odzywają się do niego przedstawiciele muzeów dopytując o możliwość kupna pamiątek związanych z narodową reprezentacją i Mistrzostwami Świata 1998 we Francji. Przechodzę więc do trudnego pytania chcąc dowiedzieć się co stanie w przyszłości z jego zbiorem gdy on sam trafi na tamten świat. Mam 5-cio letniego syna… ale na razie jest na to za młody dodaje po chwili zastanowienia. Jednak nie martwię się tym. Moja żona zna wartość mojej kolekcji – na giełdzie w Paryżu wyceniono ją wraz z moimi innymi pamiątkami sportowymi na 200 000 euro. Starsi kolekcjonerzy, których znam często sprzedają swoje unikaty przekazując fundusze rodzinie dodaje ucinając ten temat. Na koniec naszej rozmowy dopytuje Pascala o artykuł o nim samym w prestiżowym France Football. Widziałeś to Robert ? Szukali starych roczników, statystyk i tak trafili do mnie, a przy okazji powstał ten artykuł. To było jakoś w połowie tego roku. Kiedyś byli też u mnie dziennikarze z specjalistycznych pism kolekcjonerskich… jakieś trzy lata temu.

Gdy spotkacie w przyszłości ludzi pytających o niepotrzebne bilety nie odmawiajcie im. Być może właśnie macie okazję dołożyć swoją „cegiełkę” do muzealnych zbiorów historii światowego futbolu, którą kiedyś przyjdzie zobaczyć waszym potomnym.

Robert Juszczyk

Kris

Bardzo fajny artykuł

koperta

niestety tekst stracił formatowanie wrzucając go na forum i nie widać cytatów etc.

Dareknh

Moim zdanie bardzo dobry

Spróbuj porozysłać do innych gazet ostatnio w Tylko Piłce był artykuł o grundhopingu może i ten dadzą.
I nie zapomnij dawać namiarów na forum Wink

Olo

jak pozwolisz moge go opublikowac na moim portaliku

koperta

jasne

Wojtex216

[link widoczny dla zalogowanych]

MariuszPlock

Świetna sprawa Wink

Chętnie poczytałbym więcej tego typu artykułów, więc jeśli coś macie to śmiało wrzucajcie linki:wink:

[link widoczny dla zalogowanych]

Dareknh

Od tego roku pisuję reportaże z meczy to serwisu Futbol Małopolska - obowiązkowa w każdym jest informacja na temat biletów.

Bardzo ładne bilety były ostatnio w Szczyglicach

[link widoczny dla zalogowanych]

dada6

[link widoczny dla zalogowanych]
Bardzo fajny wywiad z Kubą "Earl Jacobem" Sadowskim. Głównie o groundhoppingu, ale jest też wątek dot. kolekcjonowania biletów. Ja np. o "Klubie Kolekcjonera" na Telegazecie wcześniej nigdy nie słyszałem Smile

.

MariuszPlock

kostek

bartekcz92

Klub kolekcjonera, telegazeta, strona 277 (zdaje się?). Ja właśnie tam zaczynałem swoje wymiany, równocześnie piszcząc do klubów polskich i zagranicznych różne "żebry" o bilety i inne gadżety Wink

To była świetna sprawa dowiedzieć się, że w Polsce istnieje naprawdę wielu podobnych zapaleńców.

A odnośnie "Earl Jacoba"
Na moim Ipodzie, który liczy około 1000 różnych, głównie starszych kawałków jest nawet jeden przebój tego jegomościa, taki prześmiewczy który wykonał nawet u Wojewódzkiego "Krzysztof Ibisz". Ale do dziś nie wiedziałem, że jest Groundhopperem Wink

Wojtex216

Zgadza się to była strona 277 na TVP1. Zamieszczałem tam kilkakrotnie ogłoszenie. Trzebabylo wysłać kartkę pocztowa z treścią ogłoszenia do telewizji. Super czasy

Damian

Tak, telegazeta 277 - piękne czasy. Prawie codziennie przeglądałem txt w poszukiwaniu biletów Smile